Sinds een paar weken staat A Star Is Born, met in de hoofdrollen Bradley Cooper en Lady Gaga, op Netflix. Ik had de film nog niet gezien, maar hoorde er zoveel mensen over in mijn omgeving, dat ik er vorige week een avondje voor ging zitten.
Spoiler alert: bevat informatie die je misschien niet wil weten als je de film nog wil gaan kijken.
James is een grote rockster, hij staat wekelijks meerdere malen voor volle stadions te zingen met zijn band.
Na zo’n optreden komt hij op een avond in een Travestietenbar terecht. Behalve travestieten treedt er die avond nog iemand op: Ally.
Ally kan erg goed zingen, maar ze is nog onbekend.
Tot James.
Kort daarna zingen ze een duet tijdens een optreden van James en Ally breekt door. Haar carrière gaat vanaf dan als een raket. En ze worden ook ontzettend verliefd.
Het is natuurlijk wel een heel saai verhaal als het hierbij blijft. Een drama kan niet uitblijven, dat voel je aan je water als je de film ziet.
James is namelijk niet alleen ontzettend knap, aantrekkelijk en verliefd op Ally. Hij is ook verslaafd, aan drugs en drank. Waardoor hij bijvoorbeeld zomaar in de bosjes ligt te slapen.
Ally’s zangcarrière is niet meer te stoppen. Binnen korte tijd wordt ze genomineerd voor de meest prestigieuze muziekprijs van Amerika: een Grammy (ik hoop dat ik dit goed onthouden heb).
Lang verhaal kort: ze wint de prijs en staat op het podium. Met James gaat het die avond slecht. Hij is onder invloed van drank en pillen en volgt haar het podium op. Daar struikelt hij, ligt languit op zijn buik, met alle camera’s op zich gericht. Je ziet aan Ally dat ze het ergste vreest. En dat klopt, het wordt nog veel erger. Totaal onder invloed loopt hij rond en stelt vragen. Tot hij achter Ally staat, naar het publiek kijkt en… Nou ja, kijk zelf maar.
De rest van het verhaal is heftig en ik dacht de hele tijd: dit gaat over schaamte. Schaamte van het management van Ally over James. Schaamte van James over zichzelf. Heel pijnlijk. Met grote onomkeerbare gevolgen.
Schaamte is een pittige emotie die veel invloed heeft in ons leven.
Afgelopen donderdag gaf ik een online workshop als onderdeel van een groter online evenement voor 75 HR-medewerkers. We begonnen met een plenair gedeelte, verzorgd door Aukje Nauta van de Universiteit Leiden.
Aukje had het ook over schaamte. Ik was getriggerd door dit woord: leerschaamte. Schaamte dat je iets niet weet of begrijpt, dat je iets moet of wilt leren, dat je hulp nodig hebt.
Het triggerde mij, omdat ik dit regelmatig zie of hoor.
Stel jezelf eens de volgende vraag: wat zegt het over iemand als hij een coach of trainer inschakelt omdat hij het lastig vindt anderen mee te krijgen met zijn werk?
Is dat positief of negatief?
Mijn volgende vraag: kun je je voorstellen dat mensen aan de top, zoals bijvoorbeeld Lionel Messi, Roger Federer, Tom Dumoulin, Mark Rutte, Chantal Janzen of Annemarie van Gaal geen coaches en trainers hebben?
Ze zijn zo goed in hun vak omdat ze het nooit alleen doen. Jaar in jaar uit blijven ze groeien, met hulp van anderen…
Interessante stuff. Neem gerust even de tijd om hier verder over na te denken.
PS: op 28 september begint (live op locatie) mijn korte programma over hoe je ontspannen gesprekken kunt voeren, op alle niveaus. Zodat je veel vaker “ja” hoort en je resultaten verbeteren en versnellen. Ik vertel je er volgende week meer over.
Op een stralende overheid,
Ester
