Ik heb getwijfeld of ik dit bericht met je wilde delen. Normaal gesproken ben ik van de vrolijke boodschap en het positieve. Ik hou ervan tips en ideeën te delen, waar je je voordeel mee kunt doen. En op dit moment is mijn grote wens dat ik een lichtpuntje voor je kan zijn, een lichtpuntje dat je door deze thuiswerkperiode heen helpt.
Je kunt daardoor de indruk krijgen dat ik altijd de wind mee heb. Dat mij alles aan komt waaien (wat een heerlijke beeldspraak in deze tijd van het jaar).
Deels klopt dat zeker, ik ben heel dankbaar voor heel veel in mijn leven. En natuurlijk heb ik ook te maken met tegenslagen. Genoeg. Daar praat ik niet graag over. “Knop om en weer doorgaan”, dat zeg ik het liefst tegen mezelf.
Een jaar geleden echter, werkte die strategie bij mij niet langer. Hoe vaak ik ook “knop om” dacht of zei, ik bleef me rot voelen. Niet een paar uur of een paar weken, maar maandenlang. Ik was somber en twijfelde enorm. Vooral over 1 ding: mijn onderneming.
Ik vond er geen bal meer aan.
Mijn man en ik wandelden veel, ook al was het donker. En iedere keer was ik weer aan het mopperen en klagen. Het liep niet met mijn bedrijf, het ging niet, het wilde niet.
Op een bepaald moment zei mijn man: “dan stop je er toch gewoon mee.” Een paar maanden lang heb ik dat heel, heel serieus overwogen.
Maar gelukkig.
Aan alles komt een eind. Ook aan deze periode in mijn leven. Zo tegen de kerstvakantie (ik zat toen al bijna 3 maanden in zak en as) zag ik weer wat licht. Vanaf dat moment zag ik weer mogelijkheden en begon er langzaam maar zeker weer van alles te bewegen.
Wat een geluk.
Wat me er het meeste doorheen heeft geholpen zijn de mensen om mij heen. Mijn gezin en familie. Maar ook een paar hele fijne vriendinnen, die ook hun eigen bedrijf hebben. Niet alleen waren ze er voor mij, ze gaven me ook hele fijne adviezen. Adviezen op het gebied van mijn onderneming. Hoe ik het ook zou kunnen doen.
Nu ik er weer bovenop ben, ben ik vooral blij dat ik geluisterd heb. En dat ik open stond voor hulp. Er ook echt iets mee deed. (ik kan zo eigenwijs zijn, maar deze keer gelukkig niet)
Nu we weer in hetzelfde seizoen als vorig jaar zijn aangeland, vraag ik me af of de tijd van het jaar ermee te maken had dat ik me zo rot voelde.
Net als de meeste mensen kan ik erg opknappen van een lekker zonnetje en dagelijks bewegen in de buitenlucht. Als de dagen dan kort worden en het is koud en nat, dan is dat allemaal een stuk lastiger.
Ik heb ook vaak van anderen gehoord dat ze last hebben van sombere gevoelens als de donkere tijden aanbreken.
Hoe zit dat met jou?
Bij de vorige lockdown, in maart, hadden we geluk. De zon bleef maar schijnen. Nu is het donker, nat en koud. Wat een groot verschil.
Mag ik een lichtpuntje voor jou zijn in deze donkere tijd?
Volgende week (11 november) ben ik jarig. Ik heb een super waardevolle actie bedacht. Houd je mailbox maar in de gaten, dan vind je daar binnenkort mijn allereerste verjaardagsactie. Speciaal om jou de thuiswerkwinter door te helpen.
Op een stralende overheid,
Ester
