Tijdens mijn dagelijkse wandelrondje wordt mijn aandacht getrokken door het schorre, luid-sissende geluid van 2 nijlganzen. Ik zie dat ze een hele schare jonkies hebben, schattige ganzenkuikens met een streepjespakje aan.
De nijlgans wordt ook wel Egyptische gans genoemd en inderdaad, daar komt deze vogel oorspronkelijk ook vandaan. De oude Egyptenaren hebben de gans veel afgebeeld in hun tempels en hiërogliefen.
Mocht je niet precies weten welke vogel ik bedoel: ik geef je even een beschrijving. Zijn grootte ligt tussen een eend en een gans in en zijn veren zijn best mooi. Exotisch. Ze zijn grijs met (roest-)bruin gemixt. Heel opvallend is de rode vlek om het oog.
Tot zover het goede nieuws.
De nijlgans staat sinds augustus 2017 op de Unielijst met invasieve exoten van de Europese Unie. Een vogelsoort die op deze lijst staat, mag onder andere niet worden verkocht en gehouden. Verder geldt voor lidstaten de plicht om in de natuur aanwezige populaties op te sporen, te verwijderen, of als dat niet lukt, zodanig te beheren dat verspreiding en schade zoveel mogelijk wordt voorkomen. (Wikipedia)
Samengevat: het zijn er teveel en ze zijn schadelijk.
En dan dat geluid. Het is echt niet om aan te horen. Een vriend van mij woont vlakbij een molen waar een nijlganzenstelletje aan het broeden is. De hele dag hoort hij dat geluid. Daar wordt hij niet blij van.
Waar ik wel enorm van geniet tijdens mijn wandeling is het gefluit van andere vogeltjes. Koolmezen, pimpelmezen en het mooiste vandaag is de zang van merels.
“Elke vogel zingt zoals het gebekt is” zegt het oudhollandse spreekwoord.
Over geluid gesproken: wist je dat mensen naadloos het verschil tussen muziek en “gewoon” geluid kunnen waarnemen?
Denk maar aan een kind dat plaatsneemt achter een drumstel en lekker op de drums begint te slaan met de drumstokjes. In de oren van het kind lijkt het al snel heel wat, maar we horen het meteen als iemand een echt ritme begint te spelen. Echte muziek, een ritme dat klopt. Dat kan dus iedereen horen. Het verschil tussen muziek en geluid.
Ik maak het nog gekker voor je: zo is het ook als we een boodschap willen overbrengen aan een ander. Er zijn onzichtbare, universele regels die bepalen of onze luisteraar binnen de kortste keren mentaal afhaakt of dat hij urenlang geboeid kan blijven.
Deze onzichtbare regels zijn de regels van verhalen vertellen. Als je die regels volgt dan heb je de aandacht. Hou je je niet aan de regels dan kost het de luisteraar grote moeite om de aandacht erbij te houden, met alle gevolgen van dien.
Dit is het thema van maart van het Ambtenaren Groeiprogramma. De deelnemers gaan met hun geschreven en gesproken berichten aan de slag. Ze leren de onzichtbare regels en hoe ze die kunnen toepassen.
Met als doel dat de lezer of luisteraar hoort wat nodig is en dat de boodschap blijft hangen.
Zo handig om die regels te kennen! Want je wil toch liever overkomen als een merel dan als nijlgans. (Het heeft trouwens helemaal niks met je stem of dialect te maken.)
PS: instappen in het groeiprogramma kan op dit moment niet, over een paar maanden komt er weer een mogelijkheid. Als je mijn nieuwsbrief in de gaten houdt dan lees je er t.z.t. vanzelf weer meer over.
Op een stralende overheid,
Ester Oude Nijhuis
