Ik sta in de prachtig ingerichte Grote Kerk in Alkmaar te luisteren naar een bekende Alkmaarse cabaretier, die ongelooflijk grappig is. Wat een sfeer, de zon door het glas-in-lood maakt het helemaal af. De zaal staat vol met ronde tafels met witte kleden, waarop allemaal geeltjes, groentjes en blauwtjes liggen.
Bewonersparticipatie ten top! Bijna 200 Alkmaarders vertellen aan ons (gemeente), wat ze belangrijk vinden. Wat ze graag anders willen zien in Alkmaar.
Het is één van de eerste projecten die ik zelfstandig mag uitvoeren voor mijn nieuwe werkgever. Het is 2002 en ik ben groen als gras in gemeenteland. En toch krijg ik alle vrijheid om een stadsconferentie te organiseren. (Die vrijheid is precies wat het werken bij de overheid voor mij altijd zo geweldig heeft gemaakt.)
Een driewerf hoera voor de organisatie, wat een middag!
Glimmend van trots pakken we alle briefjes bij elkaar. Een prachtige oogst. Joehoe!
Helaas blijft er van de euforische stemming niet veel meer over in de weken en maanden na de stadsconferentie.
Samen met Anne-Marie, mijn steun en toeverlaat in dit project, probeer ik orde en lijn te brengen in de oogst. Wat redelijk lukt.
Maar dan: wat doen we ermee? Of liever: wat doen onze collega’s ermee?
Anne-Marie is stagiaire en ik ben nog geen jaar in dienst. Onze contacten en relaties laten, zowel in aantal als in diepgang, nog wel een beetje te wensen over. Wie gáát er eigenlijk over verkeer, onderwijs, groen, wonen etc.? Niet de allerbeste uitgangspositie om onze collega’s snel in actie te krijgen.
Ligt niet aan onze collega’s trouwens, ik heb dit gewoon echt niet slim aangepakt. Tjonge.
Sinds 2002 loopt het onderwerp participatie als een rode draad door mijn carrière. Ik ben heel erg vóór meer participatie en beter luisteren naar de samenleving. Wat ik geleerd heb is dat dat nog niet zo makkelijk is als het klinkt.
Maar dat betekent niet dat het niet mogelijk is.
De samenleving betrekken is een vaardigheid die prima te leren is, net als alle andere vaardigheden die je nodig hebt om topresultaten te halen in je werk.
Zo ook de vaardigheid “anderen meekrijgen” (je collega’s, het bestuur). Niet makkelijk, prima te leren.
Deze twee vaardigheden heb ik samen met Ilse Posch, participatie-expert, samengevoegd in een uniek programma “Ontspannen participatie in een hysterische tijd”.
Dit programma is speciaal voor jou als je, net als ik, vindt dat de overheid ten dienste staat van de samenleving en niet andersom. Ook al is het niet makkelijk (dat boeit niet).
Ben jij projectleider of beleidsmedewerker bij gemeente, waterschap of provincie? Is 2020 jouw jaar dat het potjandorie nou eindelijk eens gaat lukken met die participatie en het uitvoeren van de oogst?
Of die Omgevingswet er nou komt of niet. Daar ga je toch niet op wachten? Is sowieso zinloos. Als je echt werk wil maken van participatie dan zul je dat zelf moeten doen, geen wet of regel die je daar echt bij gaat helpen.
Ilse en ik helpen je graag met nieuwe kennis, maar ook met maatwerk hulp bij de implementatie.
Ben je erbij?
Meer informatie en een link naar de inschrijfpagina vind je hier.
Op een stralende overheid!
Ester
