Voor de zoveelste keer vraag ik mijn zoon: wat is je telefoonnummer ook alweer?
Het empty nest dient zich aan. Voor de helft. Mijn oudste zoon heeft afgelopen zomer ons huis verlaten en is op kamers gegaan. Ik vind het zwaar. Veel zwaarder dan ik vooraf had verwacht.
Voor hem is het geweldig, studeren, de mooiste tijd van je leven. Zelf kijk ik ook met heel veel plezier terug op die periode.
“Hij komt de weekenden nog gewoon thuis.”
“Door de week ben je toch druk.”
“Het is geweldig voor hem!”
Allemaal waar. Maar ik vind het wat hoor. Nu is hij ingeschreven bij een andere gemeente, staat niet langer geadministreerd op ons adres. Au.
Bij een verhuizing komt veel administratie kijken. Inschrijven op kamerzoeksites, studiefinanciering, eigen verzekeringen, de gemeente, de universiteit, NS-kaart, …, …
Natuurlijk kan hij dit allemaal prima zelf, maar zo lang het kan help ik hem met veel plezier. Dus we hebben heel wat tijd doorgebracht achter de computer. Digitale formulieren invullen. Op een gegeven moment hoor ik mezelf wéér naar zijn telefoonnummer vragen.
Wat gek eigenlijk dat ik dat nou nog steeds niet uit mijn hoofd ken.
Toen ikzelf een jaar of 18 was kende ik eindeloos veel nummers uit mijn hoofd. Van mijn ouders, mijn oma’s, vriendinnen, vriendjes, de kapper, etc. etc. En nu dus niet eens meer het nummer van mijn eigen zoon.
Er is veel veranderd met de komst van de smartphone. We zijn inmiddels volledig afhankelijk van dat apparaat. Klein voorbeeld: we hoeven geen nummers meer te onthouden, alles staat in onze telefoon. Dus nummers onthouden, dat doen we niet meer. If you don’t use it, you lose it.
Dan deze: “Digitalisering heeft ons denken en nadenken verkort”, las ik laatst in een column van Roland van der Vorst. “We zijn oplossingsgerichter en pragmatischer gaan denken.”
Interessant. We reageren vooral en willen snel beslissen. Even rustig nadenken om proactief te leven en beslissingen te nemen. Dat doen we steeds minder. Ik herken dat wel. Jij ook?
Als je niet oppast laat je je de hele dag meeslepen door alles wat door anderen op je wordt afgevuurd. Vragen in mailtjes, appjes, social media en vooral: vergaderverzoeken.
Wat betekent dit voor de doelen die je wilt bereiken met je werk? Maak je op deze manier altijd de beste keuzes?
Flauwe vragen natuurlijk, maar je begrijpt waar ik heen wil.
Vaker nadenken voordat je iets doet, een goede gewoonte die steeds minder vanzelfsprekend wordt.
De Succesvolle Ambtenaar Focusplanner is een perfect hulpmiddel om juist wel van even nadenken voor je begint een dagelijkse gewoonte te maken. Je vult dagelijks de planner in voordat je aan je dag begint. Een goede gewoonte. Ik heb er dus ook maar 1 in een verhuisdoos van mijn zoon gestopt :-).
In september ga ik met de deelnemers van het Ambtenaren Groeiprogramma ook weer werken aan slimme dagelijkse gewoontes, zoals een slimme dagstart.
Lijkt dat jou ook zinvol en leuk om mee aan de slag te gaan? In oktober ga ik er gratis webinars over geven en inschrijven voor het groeiprogramma kan weer in november.
Op een stralende overheid,
Ester
