Ik zie me nog lopen over de Friesebrug over het Noordhollands kanaal. In beide handen een klein handje, links een kleuter en rechts een peuter. Best spannend, met al die fietsers, brommers, auto’s en grote bussen.
Ik was niet helemaal gefocust op die mannetjes, want ik was zwaar gefrustreerd. Zo erg dat ik bewust niet naar links keek, de kant van het Stadskantoor, mijn werkplek. Met de blik naar rechts hoorde ik het gebrabbel maar half. Zonde.
De zomervakantie was begonnen, maar ik kon er nog niet van genieten. De gebeurtenissen van de laatste dagen op het werk moest ik echt even verwerken.
Lang verhaal kort: ik was sinds een paar jaar projectmanager voor het opknappen van een bedrijventerrein. Mijn voorganger had gezorgd voor een mooie zak geld en een projectteam. Voor inwerken was geen tijd geweest, hij ging met pensioen en de werving van een opvolger (ik dus) was een beetje aan de late kant gestart. Ik moest het doen met een samenvatting op een A4-tje.
Na een prima start raakte de energie helaas snel uit het project. Steeds meer teamleden haakten af en na iedere projectgroep stond achter 9 van de 10 acties op de actielijst dezelfde naam: Ester.
Met veel kunst- en vliegwerk was er toch een ontwerp gekomen voor de herinrichting van de wegen en de ruimte daar omheen en deze was voorgelegd aan de bedrijven. Met een lijst inspraakreacties tot gevolg.
Hè hè, het liep. Blij mee! Ik vond alle reacties heel redelijk dus het projectoverleg zou vast een eitje worden.
Niks was minder waar. Het begon ermee dat ineens de héle projectgroep bij het overleg was, ik was (blij) verrast! Al snel bleek dat de reden van de komst niet was om te applaudisseren. Op iedere reactie kwam een bezwaar. We zouden nergens aan tegemoet kunnen komen.
Ik voelde me totaal verslagen. En toen begon mijn vakantie, die ik thuis zou doorbrengen.
Alles in mij zei deze weken: ga daar toch weg. Zoek je heil ergens anders.
Maar: ik had jonge kinderen en werkte bijna naast mijn huis, handig! Bovendien: de inhoud van mijn werk paste helemaal bij me. En mijn collega’s waren ook leuk, althans meestal ;-).
Toen de emoties gezakt waren en de ratio het overnam wist ik dat ik uit 2 dingen kon kiezen: weggaan óf
heel goed worden in mijn werk.
Ik koos ervoor de tweede optie een kans te geven. Al tijdens mijn vakantie had ik een paar boeken gekocht en gelezen en 2 trainingen uitgekozen die ik na de vakantie aan mijn leidinggevende voorlegde (ze zei ja).
Tot op de dag van vandaag ben ik blij met die keuze. Het heeft alles veranderd.
Ik heb nog jaren bij de gemeente gewerkt en ik kan wel zeggen dat ik op mijn hoogtepunt vertrokken ben. Nog steeds zijn de contacten met de organisatie en met mijn oud-collega’s helemaal prima. Fijn, want ik woon nog steeds op dezelfde plek, dus ik kom nog wel eens iemand tegen.
Net zo belangrijk: ik begon mijn trainingsbureau, bijna 8 jaar geleden inmiddels, vanuit een hele positieve energie. Dit betekende een fijne start.
Ging en gaat alles sindsdien vanzelf dan? Natuurlijk niet. Een mooie uitspraak vind ik: new level, new devil. Tegenslagen blijven erbij horen. Het leren en puzzelen gaat altijd door. Dat is het leven.
Een devil dit jaar is dat ik behoorlijk word opgeslokt door alle incompany groepen die ik begeleid (ik doe dit trouwens met superveel plezier en ben er onwijs blij mee).
De devil is: ik mis het om langere tijd te werken met een groep individuele inschrijvers. Ambtelijke professionals die verder willen groeien in hun baan.
Deze wens heb ik omgezet in een actie. Na wat gesprekken met anderen heb ik besloten het Ambtenaren Groeiprogramma 2023 in de wereld te zetten.
Tot nu toe heb ik hierover alleen nog maar verteld in de online masterclasses van 2 weken geleden. De eerste inschrijvingen zijn binnen, dus het programma gaat zeker door.
Ben jij geïnteresseerd in: Meer resultaten bereiken met plezier en gemak? Klik dan vooral even op deze link.
Misschien is het wel iets voor jou.
PS Het idee voor het groeiprogramma ontstond afgelopen zomer tijdens een wandeling in de Oostenrijkse bergen. De kleuter van jaren terug is nu alweer bijna puber af en een heerlijke gesprekspartner om dit soort ideeën mee uit te wisselen. Te leuk!
Op een stralende overheid,
Ester Oude Nijhuis
