Moederziel alleen loopt Flip door enorme bossen reusachtige grassprieten. Het is de eerste keer dat hij buiten zijn kolonie is en ook is het de eerste keer dat hij alleen is. Alleen en kwetsbaar: wat begin je als klein miertje tegen natuurgeweld als regendruppels en waaiende zandkorrels. Laat staan tegen bedreigingen als vogels, miereneters en sprinkhanen. Doodeng allemaal.
Tot gisteren woonde hij in de veilige omgeving van zijn mierenvolk, waarbinnen hij een klein radertje was, een werkmier, die moest zorgen voor voedselvoorraden. Wel een beetje een onorthodox radertje. Een uitvinder, een mier met ideeën, over hoe het óók kan.
Nu is hij op zoek naar Metropolis, een insectenparadijs, nadat hij is verbannen uit zijn eigen mierenhoop. Om hulp te zoeken en met die hulp de dreigende sprinkhanenaanval te pareren.
Flip is steeds al een beetje een buitenbeentje met zijn afwijkende plannen en acties. Die lopen niet altijd goed af.
Zoals een paar dagen geleden, toen hij de halve voorraad graankorrels naar de gallemiezen heeft geholpen.
Dit brengt de hele kolonie in gevaar, een onhoudbare situatie. Om dit goed te maken is Flip onderweg, op onbekend terrein. Om hulp te zoeken.
Ken je Een luizenleven? Een film van Disney/Pixar?
Wij hadden er vroeger zo’n boekje van dat ik veel heb voorgelezen toen de jongens klein waren.
Natuurlijk loopt het verhaal goed af, zoals het hoort bij Disney. Maar eerst gaat het flink mis, er moet natuurlijk wel wat overwonnen worden voordat het goed afloopt.
Buitenbeentjes zijn leuk om naar te kijken en over te lezen. (Het hoeft alleen bepaald niet leuk te zijn om een buitenbeentje te zijn.)
Net als mieren zijn wij mensen behoorlijke gewoontedieren. En groepsdieren. We hebben de neiging om de status quo te willen behouden en we wijken niet graag af van hoe het hoort binnen onze groep. We werken bijvoorbeeld vaak op een manier die we anderen ook zien doen.
Veel vergaderen bijvoorbeeld.
Door het thuiswerken is dat alleen maar meer geworden. De hele dag gaat het ene overleg over in het volgende (rug aan rug).
Is dit goed? Is dit nuttig? Is dit hoe je het wil?
Mooie vragen om de komende tijd eens over na te denken. (Misschien is het antwoord “ja” en dat is helemaal prima.)
Ik hoop tenminste dat de komende tijd wat rustiger voor je is en dat je even ruimte hebt. Benut die ruimte voor goede gesprekken en nadenken over de juiste vragen. Dat is leuk en nuttig.
Let op: de manier waarop je jouw werk doet is niet een gevolg van natuurwetten. Het is ontstaan door een heleboel (onbewuste) keuzes.
Je kunt andere keuzes maken.
Maakt je dat een buitenbeentje? Zul je ervoor verbannen worden en alleen komen te staan net als Flip?
Ik voorspel dat je collega’s je dankbaar zullen zijn. Zij zitten in dezelfde mallemolen als jij. Iemand moet een stap zetten om dit te veranderen…
Toen ik nog bij de gemeente Alkmaar werkte gooide ik het over een totaal andere boeg toen ik programmamanager duurzaamheid werd. Ik had genoeg van het keurslijf van telkens terugkerende stuurgroepen / projectgroepen / teamoverleggen etc. Werd doodongelukkig van sommige vergaderingen en lag zelfs wakker de nacht ervoor.
Het resultaat was een bloeiend team, een heel tevreden wethouder en steeds weer mooie resultaten.
Als je wilt vertel ik je er binnenkort wel eens over. Zal ik dat doen?
Op een stralende overheid,
Ester
